Οι μεγαλειώδεις πάνδημες κινητοποιήσεις του λαού της Δυτικής Μακεδονίας ενάντια στη σχεδιαζόμενη διάλυση και ξεπούλημα της ΔΕΗ δεν έδειξαν μόνο την επιρροή αυτής της εθνικής-στρατηγικής σημασίας Επιχείρηση στην οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία της περιοχής. Φανέρωσαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Όση και όποια προπαγάνδα κι αν επιστράτευσαν, όση στήριξη κι αν τους παρασχέθηκε ως συνήθως από τα συστημικά ΜΜΕ, ο λαός δεν ξεγελάστηκε. Δεν τους πίστεψε ότι τάχα η λεγόμενη «Μικρή ΔΕΗ», η εκχώρηση της «Μεγάλης ΔΕΗ» σε στρατηγικό επενδυτή και η πώληση του ΑΔΜΗΕ, υποδομή τεράστιας σημασίας για τη χώρα, σε ξένους, γίνεται δήθεν για την ανάπτυξη και το συμφέρον της περιοχής και της εθνικής οικονομίας.
Ο μύθος της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας και υποδομών ως μέτρο προσέλκυσης δήθεν επενδύσεων και ανάπτυξης, ο μύθος της υποκατάστασης παραγωγικών τμημάτων του Δημόσιου Τομέα από την ιδιωτική κερδοσκοπία ως απαραίτητη τάχα για την ανάπτυξη, κατέρρευσαν στη Δυτική Μακεδονία σαν χάρτινος πύργος.
Γιατί ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει ΔΕΗ, με «Δ» κεφαλαίο.
Όσα δικαιολογημένα παράπονα και εύλογες διεκδικήσεις υπάρχουν έναντι της ΔΕΗ για την παραγωγική της δραστηριότητα στην περιοχή, αλλά και έναντι της Πολιτείας για τη συνεισφορά της περιοχής στην Εθνική Οικονομία.
Όσες αιτιάσεις και αν έχουν για το περιβάλλον, για τις απαλλοτριώσεις, για τις μετεγκαταστάσεις των οικισμών, τη βίαιη αλλοίωση του τρόπου ζωής και της κουλτούρας, την αλλαγή των κοινωνικοοικονομικών δομών, που επιφέρει αντικειμενικά μια τέτοιας έκτασης παραγωγική δραστηριότητα, οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας έχουν πλήρη επίγνωση ότι αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ αναπτύχθηκε ο αναγκαίος βαθμός εμπιστοσύνης. Έτσι κατέστη δυνατή η – έστω με σημαντικά ελλείμματα – διαχείριση των κοσμογονικών επιπτώσεων και προβλημάτων στην περιοχή. Προσθέτουμε από την πλευρά μας, ως ΣΥΡΙΖΑ, ότι εάν στη θέση των πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του πάλαι ποτέ δικομματισμού, πολιτικές των «εύκολων» λύσεων του ρουσφετιού και της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων, είχαν ακολουθηθεί πολιτικές πραγματικά φιλολαϊκές, τα οφέλη για την περιοχή αλλά και την εθνική οικονομία θα ήσαν πολλαπλάσια.
Η Δυτική Μακεδονία, το «Ρουρ της Ελλάδας» χωρίς κανένα ίχνος τοπικισμού, δικαιούνταν και δικαιούται να έχει μια άλλης τάξης οικονομική ανάπτυξη, με βιώσιμα χαρακτηριστικά εξαιτίας αυτής της κοσμογονικής έκτασης παραγωγική δραστηριότητα στα εδάφη της. Ταυτόχρονα να έχει σημειώσει ανάλογη πολιτιστική και κοινωνική πρόοδο με ελάχιστη, αν όχι μηδενική, ανεργία και με βάση τις αξίες και τις πλούσιες παραδόσεις της.
Δεν υπάρχει πολίτης σε ολόκληρη της περιοχή μας, ανεξάρτητα από ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση και ανεξάρτητα από το βαθμό της κριτικής του απέναντι στη ΔΕΗ, που να πιστεύει στην προοπτική της ιδιωτικής κερδοσκοπίας σε ότι αφορά στη σωστή εκμετάλλευση του εθνικού πόρου που είναι ο λιγνίτης, και στο σεβασμό της στην τοπική κοινωνία και το περιβάλλον. Το κυνήγι της μεγιστοποίησης του κέρδους είναι ασύμβατο με κάθε ουσιαστική ανταπόδοση και συμβολή στην πρόοδο.
Γι’ αυτό όλοι συνειδητοποίησαν το τεράστιο διακύβευμα από τη σύσταση και πώληση της λεγόμενης «Μικρής ΔΕΗ» και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υπόλοιπης. Και ακόμη περισσότερο: Συνειδητοποίησαν ότι με τη «Μικρή ΔΕΗ», αυτό που γίνεται είναι η ικανοποίηση των στόχων συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία αντί για παραγωγικές επενδύσεις, όπως ευαγγελίζονται οι θιασώτες της πολιτικής Σαμαρά – Βενιζέλου, επιδιώκουν να πάρουν έτοιμες υποδομές, Σταθμούς και Ορυχεία, σε όσο το δυνατό μικρότερες τιμές και βέβαια στοχεύοντας στη ληστρική εκμετάλλευση του λιγνίτη.
Στη Δυτική Μακεδονία λοιπόν η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού υπέστη οδυνηρή, για τους κυβερνητικούς εταίρους ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ήττα.
Όπως ήττα υπέστη και η εν γένει πρακτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης, η οποία –δικαίως- έχει καταγραφεί στη συνείδηση του λαού ως η χειρότερη των τελευταίων 10ετιών. Πρόκειται για την πρακτική της λήψης αποφάσεων για κολοσσιαίας σημασίας θέματα, με τυπική («άρπα-κόλα») κοινοβουλευτική κάλυψη και στη συνέχεια εντατική προπαγάνδα, πλύση εγκεφάλου του λαού με μπόλικη δόση εκφοβισμού από τα γνωστά «παπαγαλάκια» των συστημικών ΜΜΕ, για να γίνουν αποδεκτές οι αποφάσεις, ή τουλάχιστον, να αποπροσανατολίζεται ο λαός και να ελαχιστοποιούνται οι αντιδράσεις.
Η ήττα αυτής της πολιτικής, καλύτερα η νίκη του λαού στην περιοχή μας, δείχνει το δρόμο.
Άλλωστε η 25η Ιανουαρίου είναι πολύ κοντά.
Η 26η του Γενάρη θα είναι μια άλλη μέρα για τη χώρα μας.
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Στο προσκήνιο ο λαός.
Πέτη Πέρκα
Υποψήφια Βουλευτής Φλώρινας
